Pembangkang terdesak

Sebagai seorang rakyat Malaysia saya merasa amat sedih dengan perkembangan politik negara mutakhir ini. Perbuatan fitnah, pembohongan dan gejala lempar batu sembunyi tangan nampaknya semakin berleluasa. Arena politik yang sepatutnya menjadi arena persaingan idea dan polisi telah menjadi begitu memualkan.

Saya amat pelik kenapa pihak pembangkang terutama Ketua Pembangkang di Dewan Rakyat, Datuk Seri Anwar Ibrahim sejak akhir-akhir ini begitu ghairah dan berminat menyerang karakter dan pertimbangan Timbalan Perdana Menteri, merangkap Menteri Kewangan, Datuk Seri Najib Tun Razak dalam pelbagai isu.

Mungkinkah peningkatan serangan karakter dan pertimbangan ini ada kaitan dengan hakikat bahawa proses peralihan kuasa dalam UMNO dan kerajaan Malaysia sedang berjalan lancar dan proses ini terbukti berjaya menambahkan sokongan rakyat kepada Barisan Nasional (BN) semenjak Pilihan Raya Umum ke-12 Mac 2008 yang lalu.

Jika ya, ternyatalah ia tindakan desperado politik yang mahu menunaikan cita-cita peribadi untuk menjadi Perdana Menteri Malaysia dengan apa cara sekalipun tanpa mengira kesannya kepada negara dan rakyat.

Sebenarnya, kita sebagai pengundi sepatut lebih kritis dalam menilai individu ini yang menawarkan penubuhan kerajaan alternatif kepada rakyat Malaysia. Karakter dan pertimbangan Anwar perlu diperhalusi oleh sebab beliau pernah menganggotai Jemaah Menteri selama 15 tahun (1983-1998) termasuk tujuh tahun sebagai Menteri Kewangan (1991-1998).

Pertamanya kita perlu mempersoalkan karakter dan pertimbangan Anwar sebagai Menteri Kewangan ketika menangani krisis kewangan dan ekonomi yang melanda negara sepuluh tahun yang lalu. Bukankah beliau ketika itu telah mengambil keputusan-keputusan yang jika tidak dihentikan dengan pemecatan beliau pada September 1998, berpotensi meranapkan ekonomi negara?

Bukankah tindakan beliau menerima pakai dasar-dasar kewangan serta fiskal yang berasaskan konsensus Washington dan Dana Kewangan Antarabangsa (IMF) ketika itu telah menyusahkan rakyat?

Ingatkah rakyat ketika beliau memeritkan kita dengan menaikkan kadar faedah, mengklasifikasikan semula definisi hutang tidak berbayar kepada tiga bulan daripada enam bulan sebelum itu lalu menimbulkan masalah kepada bank dan syarikat-syarikat, memotong perbelanjaan kerajaan sehingga dua puluh peratus (secara efektifnya memotong keseluruhan perbelanjaan pembangunan kerajaan) serta menentang penyelamatan syarikat dan bank.

Berapa ramai daripada rakyat kita yang telah kehilangan pekerjaan hasil kesilapan pertimbangan beliau? Berapa ramai pula yang telah jatuh bankrap dan berapa banyak syarikat yang terpaksa gulung tikar.

Hari ini strategi ekonomi yang diguna serta dipertahankan Anwar sepuluh tahun lalu terbukti silap apabila negara-negara Barat sendiri (yang mana yang menjadi rujukan falsafah pengurusan ekonomi Anwar), kini sibuk dengan aktiviti penyelamatan syarikat gergasi dan institusi kewangan mereka.

Bagaimana kita hendak mempertimbangkan secara serius malahan mempercayai apa-apa saranan Anwar tentang ekonomi dan kewangan, termasuk saranannya bahawa kerajaan perlu membentangkan semula bajet jika jelas terbukti dirinya adalah seorang pengurus ekonomi yang gagal.

Kedua, jurang di antara janji dan realiti. Beliau berjanji kepada rakyat untuk menubuhkan kerajaan pada tanggal 16 September tetapi beliau gagal menubuhkannya atau tarikh-tarikh yang diberikannya kemudian. Pelbagai alasan diberikan kenapa beliau gagal menubuhkan kerajaan.

Sepatutnya sebagai seorang yang beraspirasi untuk menjadi pemimpin negara beliau hendaklah jujur dan berterus terang dengan rakyat, jangan berjanji jika tidak dapat menunaikannya.

Jika dalam janji yang sebesar dan sepenting menubuhkan kerajaan, beliau tidak dapat berterus terang dan jujur kepada rakyat, bagaimana pula janji-janji yang lain seperti menjaga kepentingan orang Melayu dan bumiputera setelah berjaya memansuhkan agenda Dasar Ekonomi Baru (DEB)?

Janganlah beliau memperolok-olokkan rakyat Malaysia. Cukuplah rakyat dipermainkan dengan teka-teka ini yang sudah sah adalah angan-angan Mat Jenin!